Από τη Δέσποινα Μητσιάδη, μαθήτρια της Β΄ Τάξης
ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Ο Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε το 330 στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ήταν πλούσιος, πολύ μορφωμένος και καταγόταν από οικογένεια μαρτύρων. Σπούδασε στην Καισάρεια όπου γνωρίστηκε με τον Γρηγόριο. Ξανασυναντήθηκαν στην Κων/πολη και έπειτα στην Αθήνα για τη συνέχιση των σπουδών τους. Στην Αθήνα ο Βασίλειος σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία, νομικά, ρητορική και ιατρική. Επέστρεψε στην πατρίδα του όπου άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Αργότερα , όμως, επηρεασμένος από το Ευαγγέλιο, μοιράζει στους φτωχούς το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του και αρχίζει την ασκητική ζωή μαζί με τον Γρηγόριο. Ένα μεγαλειώδες φιλανθρωπικό έργο του Μ. Βασιλείου ήταν η Βασιλειάδα. Έξω από την Καισάρεια έχτισε μια μικρή πόλη με νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, ξενώνες , σχολεία, εργαστήρια , ιδιαίτερα οικήματα για τους εκεί εργαζόμενους και εργοστάσια για τις ανάγκες της πόλης. Πέθανε την 1 η Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία 49 ετών.
«Προς τους νέους όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο»
Ωφελούνται οι νέοι από τα ελληνικά;
Η σπουδή των αρχαίων είναι ωφέλιμη και αναγκαία στους νέους. Για να κατανοήσουμε τα νοήματα της Αγίας Γραφής πρέπει πρώτα να περάσουμε από τους Αρχαίους. Μια μέρα ξύπνησα και είδα το θαυμάσιο φως του Ευαγγελίου. Η σπουδή των αρχαίων πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή. Τα ιερά μας βιβλία φωτίζουν με τον τρόπο της μέλισσας , η οποία παίρνει από τα άνθη μόνο ό,τι χρειάζεται.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Ο Γρηγόριος γεννήθηκε στο χωριό Αριανζό κοντά στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας. Σπούδασε ρητορική και φιλοσοφία στη Ναζιανζό, στην Καισάρεια, στην Αλεξάνδρεια και στην Αθήνα.
Εκεί γνωρίστηκε με τον Βασίλειο. Για μικρό χρονικό διάστημα εργάστηκε ως δικηγόρος στη Ναζιανζό. Έφυγε, όμως, μαζί με τον Βασίλειο και έζησαν ως ασκητές. Μετά από πιέσεις του πατέρα του χειροτονήθηκε πρεσβύτερος αλλά κατέφυγε ξανά κοντά στον φίλο του. Μετά από προτροπή του Βασιλείου αφού πέρασε από διάφορα αξιώματα έγινε πατριάρχης Κωνσταντινούπολης . Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε το μεγάλο ποιητικό έργο του Γρηγορίου. Έχουν σωθεί 407 ποιήματα του (περίπου 17000 στίχοι) , σχεδόν όλα γραμμένα προς το τέλος της ζωής του. Πέθανε στις 25 Ιανουαρίου το 390.
Τίνος το ελληνίζειν
Όταν […] ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, που είχε μεγαλώσει με τις μυστικές θρησκείες και τα ελληνικά, φώναζε ότι το ελληνίζειν δεν είναι χριστιανικό, του απαντάει ο περίφημος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, ο συμμαθητής του, στη διατριβή του με τον περίφημο τίτλο: “Τίνος το ελληνίζειν”, εξηγώντας του ότι ο ελληνικός τρόπος δεν είναι μόνον η γλώσσα, αλλά και να έχεις την τεχνολογική ικανότητα, την καπατσοσύνη, να έχεις τον τρόπο να αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες με τον ελληνικό τρόπο.
Η γλώσσα δεν ανήκει μόνο σ’ εκείνους που τη βρήκαν, αλλά σε όλους όσους τη χρησιμοποιούν, όπως συμβαίνει και με τις τέχνες.
ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Ο Ιωάννης γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας. Σπούδασε φιλολογία, νομική και εργάστηκε για λίγο ως δικηγόρος. Έπειτα έγινε μοναχός , διάκονος, πρεσβύτερος και πατριάρχης Κων/πολης. Τα κύρια χαρακτηριστικά του Ιωάννη ήταν η αγάπη του στον Θεό, η αγάπη του στον φτωχό λαό και η αγωνιστικότητά του. Νοιαζόταν τόσο πολύ για τους πάσχοντες ώστε να διαμαρτύρεται συνεχώς, να κατάγγελει την αδικία και να δραστηριοποιείται για να τους ανακουφίσει. Συγκεκριμένα στις μέρες του έτρεφε επτά χιλιάδες φτωχούς. Ένα επιπλέον γνώρισμα του Ιωάννη ήταν η ευγλωττία του, με αποτέλεσμα ο λαός να λατρεύει τα συναρπαστικά κηρύγματά του. Οι εχθροί του , όμως, τον ανάγκασαν να οδοιπορήσει για τρεις μήνες μέσα σε αφόρητο καύσωνα. Πέθανε από εξάντληση στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 στα Κόμανα του Πόντου. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».
Επιτρέπεται να χρησιμοποιούν βία οι χριστιανοί;
Οι χριστιανοί δεν είναι σωστό να καταστρέφουν την πλάνη με τον εξαναγκασμό και τη βία αλλά να απεργάζονται τη σωτηρία των ανθρώπων με την πειθώ, τον λόγο και την ηπιότητα.
Όλοι όσοι θαυμάζουμε τους λόγους των τριών μεγάλων Φωστήρων της τρισυπόστατης θεότητας, δηλαδή το Μέγα Βασίλειο, το Γρηγόριο το θεολόγο και τον ξακουστό Ιωάννη που το στόμα του έβγαζε χρυσάφι, ας τους τιμήσουμε με ύμνους. Γιατί αυτοί φώτισαν την οικουμένη με θείες διδασκαλίες. Γιατί σαν ποταμοί σοφίας πότισαν όλη την κτίση με τα άγια νερά της θεογνωσίας, και γιατί αυτοί μεσολαβούν και παρακαλούν πάντα την Αγία Τριάδα για μας.