Πασχαλινές… βιβλιοπροτάσεις από την φιλόλογο Αλεξάνδρα Δάντσικα.
Όταν η ομορφιά και η υγεία χάνονται, αυτό που μένει και συντροφεύει τον άνθρωπο είναι η φαντασία.
Καλλιεργήστε την φαντασία σας διαβάζοντας ένα βιβλίο… ταξιδέψτε μέσα από τις σελίδες του… Αντισταθείτε στην μίζερη πραγματικότητα…
Καλή Ανάσταση!!!
Μια ιστορία για την απώλεια, τον πόνο, την προσφυγιά, αλλά και για την παρηγορητική δύναµη της φαντασίας, της συµπόνιας και της ανθρωπιάς, εµπνευσµένη από το πραγµατικό συµβάν της εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων στο Δηµοτικό Θέατρο Αθηνών, το 1922.
Βραβείο εφηβικού – νεανικού βιβλίου από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου
«Μοιάζει με κουκλόσπιτο» κατέληξε η Αρετή όταν είδε το νέο τους σπίτι. Η πρώτη τους ζωή είχε τελειώσει οριστικά κι αυτό ήταν κάτι που δεν ήταν εύκολο να αποδεχτούν. Δεν ήταν εύκολο ν’ αποδεχτούν πως είχαν χάσει τους γονείς τους, το σπίτι, την πατρίδα τους.
«Θα µας οδηγήσει πίσω το άρωµα από τις τριανταφυλλιές µας. Δε θα χαθούµε» είπε ο Δρόσος στην Αρετή, παρόλο που ήξερε πως ήταν ψέµα: οι τριανταφυλλιές τους είχαν καεί µαζί µε την πρώτη τους ζωή. Στη νέα τους ζωή µένουν σ’ ένα θεωρείο θεάτρου, µε µια άγνωστή τους γυναίκα που λέει πως είναι παιδιά της. Τα όνειρα κι οι εφιάλτες τους µπερδεύονται µε των υπόλοιπων ενοίκων και µε άγνωστες σκιές. Ίσως γι’ αυτό η Αρετή αποφασίζει να ζει κρυµµένη µέσα σ’ ένα µπαούλο· µέχρι που κάποια στιγµή εξαφανίζεται µυστηριωδώς.
Ένα αγόρι που βιοπορίζεται ως τσιράκι στην αγορά, µια κοπέλα που καθηµερινά ράβει και ξηλώνει το πέπλο του νυφικού της µέσα σ’ ένα διάφανο δάσος από ανθισµένες κερασιές, ένας ηλικιωµένος µε το κανονάκι του, ένα βουβό κορίτσι που όµως τραγουδάει θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν τον Δρόσο στην ανεύρεση της αδερφής του και της αλήθειας.
Και ίσως περισσότερο απ’ όλους θα βοηθήσει ο Άριελ, το αιθέριο πνεύµα από την Τρικυµία, του Σαίξπηρ·αφού όταν ζεις σ’ ένα θέατρο, η ζωή, τελικά, µπορεί να παίρνει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα.
Με λένε Ίκαρο Λαμπρίδη και μένω στο Παγκράτι στην οδό Δικαιάρχου με την οικογένειά μου. Η οικογένειά μου είναι η θεία μου, η Ελένη-Ιοκάστη Καποδίστρια, το Αγόρι κι εγώ. Είμαι δέκα χρονών. Την ιστορία της οικογένειάς μου τη μαθαίνω κάθε Πέμπτη, όταν έρχονται οι φίλες της Ελένης-Ιοκάστης να παίξουν μπιρίμπα. Κάθονται στο καθιστικό γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι και παίζουν μιλώντας ασταμάτητα. Ακούω τη θεία μου να λέει στις φίλες της: «Από πού βρέθηκαν αυτά τα ξανθά μαλλιά; Κανείς στο σόι μας δεν είχε. Θαρρείς κι αυτό το παιδί ήρθε από το πουθενά». Ώρες ώρες το πιστεύω κι εγώ πως ήρθα από το πουθενά.
Η Άλκη Ζέη γράφει με τη φωνή ενός παιδιού και αφηγείται την περιπέτεια του να μεγαλώνεις σήμερα. Μπορεί η λύση που αναζητά ο μικρός της ήρωας να κρύβεται από απλούστερα πράγματα; Μπορεί ο κόσμος να εξημερωθεί;
Βραβείο εφηβικού-νεανικού βιβλίου, Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ– Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου
Η Θάλεια, μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου, είναι ένα κορίτσι που περνά σχεδόν απαρατήρητο. Δεν έχει σπουδαίες επιδόσεις στο σχολείο, ούτε και πολλά ενδιαφέροντα. Είναι ένα ήσυχο, ντροπαλό, ίσως και δειλό παιδί χωρίς αυτοπεποίθηση και με ελάχιστους φίλους. Ώσπου μια παρεξήγηση θα τη φέρει ξαφνικά στο προσκήνιο και θα την κάνει στόχο πειραγμάτων και ειρωνείας των συμμαθητών της, κάποιοι από τους οποίους θα της φερθούν πολύ σκληρά, γεγονός που σιγά σιγά την οδηγεί στην απομόνωση και στο περιθώριο. Θα μπορέσει άραγε να νικήσει το φόβο και τη δειλία της και να αντιμετωπίσει όσους τη θεωρούν αδύναμη – και κυρίως τον ίδιο της τον εαυτό; Και τι ρόλο θα παίξει η σχολική θεατρική παράσταση σ’ αυτό;
Το λουζεράκι είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, μια γλυκόπικρη και συνάμα τρυφερή ματιά στην εφηβεία και τη νέα πραγματικότητα που τη συνοδεύει, με διλήμματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και επιλογές που ίσως καθορίσουν όλη μας τη ζωή.
Ο εννιάχρονος Μπρούνο δεν έχει ιδέα για την Τελική Λύση ή το Ολοκαύτωμα. Δε γνωρίζει για τον εφιάλτη που ζουν οι λαοί της Ευρώπης εξαιτίας της χώρας του. Το μόνο που ξέρει είναι ότι αναγκάστηκε να μετακομίσει από το άνετο σπίτι του στο Βερολίνο σ’ ένα οίκημα σε μια απομονωμένη περιοχή, όπου δεν έχει τίποτε να κάνει και κανέναν για να παίξει. Μέχρι τη στιγμή που συναντά τον Σμούελ, ένα αγόρι που ζει στην άλλη μεριά του συρματοπλέγματος και που, όπως κι άλλοι άνθρωποι εκεί, φορά μια στολή σαν ριγέ πιτζάμα. Η φιλία του Μπρούνο με τον Σμούελ θα τον οδηγήσει από την αθωότητα σε μια σκληρή αποκάλυψη και θα τον αναγκάσει να γίνει άθελά του μέρος μιας αποτρόπαιης κατάστασης.
Τι θα γινόταν αν έπρεπε να κρύψεις κάτι για να το σώσεις;
Όταν η νεαρή Λίζελ φτάνει στο σπίτι των θετών γονιών της, έχοντας χάσει την οικογένειά της, το μόνο που κρατάει στα χέρια της είναι το κλεμμένο εγχειρίδιο ενός νεκροθάφτη, το οποίο δεν μπορεί καν να διαβάσει, αφού δεν ξέρει γραφή και ανάγνωση. Αυτή θα είναι και η αρχή της καριέρας της ως… κλέφτρας. Η Λίζελ θα αρχίσει να κλέβει βιβλία – βιβλία που πετάνε οι ναζί στη φωτιά για να τα κάψουν, βιβλία από τη βιβλιοθήκη του δημάρχου, βιβλία που τη συντροφεύουν στις περιπέτειές της παρέα με το φίλο της, Ρούντι, στους δρόμους της πόλης, βιβλία που θα γεμίσουν τις ώρες του άλλου φίλου της, του κυνηγημένου Μαξ. Κι ενώ οι βόμβες των Συμμάχων πέφτουν συνεχώς και οι σειρήνες ουρλιάζουν, η Λίζελ μοιράζεται τα βιβλία της με τους γείτονές της στα καταφύγια και βρίσκει σ’ αυτά παρηγοριά. Μέχρι που κάποια μέρα η σειρήνα θα αργήσει να σφυρίξει…
Μια αξέχαστη ιστορία για τη δύναμη της ανθρωπιάς, τις ανατροπές της ζωής, αλλά και για την αστείρευτη γοητεία των βιβλίων!